ChristaBlogt

Ingewikkeld Mijn trouwe volgers kennen inmiddels mijn fascinatie voor de vraag ‘Hoe gaat het met  je? ’. Van origine een mooie, authentieke, liefdevolle vraag, bedoeld om mensen diepgaander met elkaar in contact te brengen. Maar in de praktijk pakt  deze vraag   vaak anders uit. In veel gevallen stuntelen we maar wat, hebben we hem gedegradeerd tot een oppervlakkig, pro-forma ritueel of laten we hem zelfs bewust achterwege. Dat gaat me aan het hart. Een goede reden om als  sociaal-   en organisatiepsycholoog in deze derde blog nog wat verder te onderzoeken wat deze vraag voor veel mensen- vraagstellers én vraagontvangers- zo ingewikkeld maakt.   Complex samenspel van factoren   Een ontmoeting tussen twee mensen is eigenlijk een complex samenspel van factoren. Want bij elk contact  heb je te maken met persoonlijke factoren, interpersoonlijke factoren, (culturele) waarden en normen én omgevingsfactoren. Die spelen dus altijd ook bij de vraag HGHMJ.   Hierna licht ik dit nader toe

De vraag’ Hoe gaat het met je?’ houdt me, zoals jullie in mijn vorige blogpost (nummer 18) hebben kunnen lezen, al een tijdje bezig. Uit de vele reacties blijkt dat veel mensen HGHMJ ook een ingewikkelde vraag vinden. Niet alleen (ex-) kankerpatiënten, maar ook mensen met chronische ziekten, mensen die rouwen om het verlies van dierbaren en mensen met serieuze psychische problemen. Niet alleen vraagontvangers maar ook vraagstellers. Met daarbij soms hartverscheurende verhalen. Reden temeer om nader te onderzoeken wat deze vraag zo ingewikkeld maakt. En opeens besefte ik het allerbelangrijkste.    Universele basisbehoefte Namelijk onze universele behoefte om gezien, gekend  en gewaardeerd te worden én om erbij te horen. Die behoefte is al zo oud als de wereld.  Diverse wetenschappers hebben daar onderzoek naar gedaan en theorieën over ontwikkeld . Bijvoorbeeld de bekende Amerikaanse klinisch psycholoog Maslow (1908-1970). Tachtig jaar geleden publiceerde hij zijn ‘theory of human moti