ChristaBlogt

Opgeruimd! Gisteren was het eindelijk zover. Ik heb m’n medicijndoos opgeruimd of eigenlijk mijn medicijnvoorraad. Want al mijn medicijnen pasten allang niet meer in één doos. ‘Niets bijzonders’ zou je zeggen, want dat doet iedereen toch af en toe? Maar wel bijzonder als ik je vertel dat ik thuis nog een flinke partij opiaten had. Ik ben namelijk een tijdje flink aan de Oxycodon en Fentanyl geweest. Niet als partydrug maar op doktersvoorschrift omdat ik door mijn ziekte lang veel pijn heb gehad. Tijdens mijn behandelperiode en daarna. Het enige dat daar tegen hielp waren opioïden. Steeds een beetje meer. Want je lichaam raakt eraan gewend. Toen de pijn geleidelijk minder werd, heb ik ze stap voor stap afgebouwd. Dat heeft wel even geduurd, want opiaten blijken nogal verslavend te zijn. Nu zijn ze echt allemaal het huis uit. Weer een fase afgesloten: Goodbye Oxycodon en Fentanyl! Schrikbarende aantallen  De meeste mensen weten denk ik wel dat opiaten een verslavende werking hebben. Toen

WIA-prognose: Verder herstel is mogelijk Een half jaar geleden heeft het UWV mij 100% arbeidsongeschikt verklaard met als prognose ‘verder herstel is mogelijk'. Voor kenners de WGA-variant. Want door late gevolgen van kanker ben ik helaas niet   (meer) in staat om complexe, verantwoordelijke functies als Hoofd Opleidingen of senior opleidingsadviseur te vervullen. Functies die ik, voordat ik ziek werd, jarenlang met plezier en goed resultaat heb vervuld. Dat is spijtig.   Het afgelopen half jaar is er  veel positiefs gebeurd, zowel op het vlak van  re-integratie naar werk als emotioneel. Ik voel me nu een stuk energieker, sterker, competenter én blijer. In deze blogpost vertel ik graag wat mij heeft geholpen om vanuit de WIA nieuw perspectief te vinden en wat ik tot nu toe heb bereikt. Maar wat is re-integratie eigenlijk en waarom is dat zo belangrijk? Re-integratie: wat is het en naar wat? In werkgeversland staat duurzame inzetbaarheid hoog in het vaandel. Om te voorkomen dat zi