Blog 6: In goed gezelschap

Landelijke ontmoetingsdag

Wie had ooit gedacht dat ik naar een bijeenkomst van een ‘kanker’-stichting (excusez-le-mot) zou gaan?  En dat ik daar ook heel blij van zou worden?  Ik in ieder geval niet. Tot dit jaar.  Wat vorig jaar begon met een K-diagnose en het fraaie boek ‘Als kanker je raakt’ is nu voor mij levende werkelijkheid: de landelijke ontmoetingsdag van de Stichting Als kanker je raakt. En ik was erbij!  Op die mooie zonnige, herfstige 26 september in Doorn.

       (bron: Stichting als kanker je raakt)

Spannend

Eerlijk gezegd vond ik het best spannend om te gaan. Want zo vaak heb ik nog niet ‘face2face’ lotgenoten en naastbetrokkenen ontmoet. Ik was vorig jaar  weliswaar regelmatig in het ziekenhuis voor medische gesprekjes, behandelingen en een operatie. Maar ja, wie spreek je dan? Vooral medisch personeel. Ook heb ik wel eens gebeld met een lotgenotenlijn en chat ik af en toe via social media met lotgenoten. Maar nu, met anderen ‘life’ en op veilige afstand in een zaal, voelde het allemaal wel een graadje intenser. Niet zozeer vanwege Corona-angst, maar omdat ik besefte: iedereen hier is geraakt door kanker èn we hebben allemaal ‘iets’ met God. Dat schept op een vreemde manier een band. Het voelde als een soort van thuis komen. In goed gezelschap.

Het hartelijke welkom van Pauline Aalbers  (coördinator) en Karin Smit (gespreksleider) stelde mij, en wellicht ook andere ‘nieuwkomers’ meteen op mijn gemak. Karin zei ‘geef je er maar gewoon aan over’. En dat heb ik inderdaad met volle teugen gedaan.  

Geraakt 

En keer op keer voelde ik me geraakt.  In positieve zin. Door mooie, inspirerende, bemoedigende teksten, verhalen, woorden èn gebeden. Door korte inkijkjes in het leven van andere deelnemers; lotgenoten, partners en professionals.  En door de inspirerende begeleiding en de gastspreker. Kortom, eigenlijk was het de hele dag wel ‘raak’.  

Best lastig om in max. 750 woorden een korte sfeerimpressie van deze dag te geven. Maar ik doe een poging.

Accepteren en delen 

De inleiding van Inge Hidding (ervaringsdeskundige kanker, ervaren coach, schrijver en oprichter van de Academie coaching rondom Kanker) leverde bij mij en andere deelnemers veel herkenning op. Bijvoorbeeld over het belang van het verwelkomen van je eigen emoties en kwalen, hoe pijnlijk die soms ook zijn.  Over accepteren dat ziekte en angst bij het leven horen. En je daaraan overgeven.  En over het belang van het delen van je verhaal en emoties met anderen. Niet omdat je wil dat iemand daar iets mee doet, maar gewoon omdat het er mag zijn. Ook voor veel naasten trouwens best  wel een opgave, want die denken – zo weet ik uit ervaring- vaak dat ze iets moeten doen, terwijl ‘gewoon’ aandachtig luisteren al ruimschoots genoeg is.

Levenskunst

En het ging over levenskunst. De kunst van het leven. Hoe doe je dat wanneer je geraakt bent door kanker? Waar vertrouw jij dan op? Inges persoonlijke leidraad, eigenlijk een soort gebed, sprak ons zeer aan. Vandaar dat ik ‘m graag met jullie deel. Dat: 

• De kracht die achter me staat groter is dan de taak die voor me ligt
• Degene die mij het leven heeft gegeven mij ook naar mijn bestemming  zal leiden
• Niets of niemand mij kan mij scheiden van mijn bron van liefde.

En wat is levenskunst nog meer? In verbinding staan met jezelf, elkaar en met God. Daarover ging het ook. Als mooie bekrachtiging daarvan hebben we met elkaar uitgewisseld over ons  zelfbeeld, relaties, betekenisvol zijn voor anderen, werk, zingeving, vermoeidheid en angst.  

We zijn niet alleen 

Wat me daar, op die mooie bijeenkomst in Doorn, ook raakte was het diepgevoeld besef ‘We zijn niet alleen’.  Want: ‘Waar twee of meer in mijn naam aanwezig zijn, ben Ik in uw midden’ (Mattheüs 18:20). En ik dacht aan het mooie Taizé-lied ‘Ubi Caritas et amor, Deus ibi est’.

 

Gebed 

Over het algemeen voel ik enige schroom om in het openbaar over mijn geloof te praten, maar geïnspireerd door dit warme thuiskomen durf ik dat nu iets meer. Dit is mijn gebed: ‘Goede God, wees als een lamp die op ons schijnt en ons  steunt en begeleidt op onze levensweg. Alle dagen en nachten van ons leven’.  Dat bid ik voor alle lotgenoten, naastbetrokkenen en alle mensen om ons heen. Of je nu in God gelooft of niet. 

Tot slot een groot dankjewel aan iedereen die deze dag tot een waardevolle ervaring heeft gemaakt! Ik blij dat ik erbij mocht zijn en dankbaar dat ik vanaf nu officieel voor ‘Als kanker je raakt’ mag bloggen.

 

En jij? 

Fijn als je een reactie achterlaat  op deze blogpost. En delen met anderen mag natuurlijk ook! 

Levendige groet,

Christa 

Lees- en zingtip: 

• Taizé liedbundel. Presses de Taizé (2007). ISBN 978 2 85040 233 3. Lied 4
• Liedboek voor jou. 2013. ISBN 978 94 91575 04 4. Lied nr. 568a
• ChristaBlogt: meer over Levenskunst kun je lezen in blog 24: https://christablogt.blogspot.com/2021/08/blog-24-levenskunst.html

PS Deze blog is ook gepubliceerd op https://www.alskankerjeraakt.nl/blog/