BLOG 14: Hartstikke dood. En hij leeft voort!
Verdrietig nieuws
Nietsvermoedend neem ik woensdagochtend na mijn uurtje thuis online sporten de telefoon op. Ik sta net op het punt om te gaan douchen. Het is zijn dochter. Ze zegt: ‘Ik heb verdrietig nieuws. Mijn vader is gisteravond overleden’. Ik schrik ervan en krijg een brok in mijn keel. Dit had ik niet verwacht. Weer een goed, mooi mens dat is ingehaald en geveld door kanker. En wat voor een mens!
Nietsvermoedend neem ik woensdagochtend na mijn uurtje thuis online sporten de telefoon op. Ik sta net op het punt om te gaan douchen. Het is zijn dochter. Ze zegt: ‘Ik heb verdrietig nieuws. Mijn vader is gisteravond overleden’. Ik schrik ervan en krijg een brok in mijn keel. Dit had ik niet verwacht. Weer een goed, mooi mens dat is ingehaald en geveld door kanker. En wat voor een mens!
Henk was een innemende man met een groot, warm hart en grote betrokkenheid op anderen en de wereld om hem heen. Een enthousiaste, gedreven man met visie, diepgang, wijsheid en goede mensenkennis. Iemand die mensen wist samen te brengen en daardoor mooie dingen tot stand bracht. Hij heeft veel voor anderen en de Wijkse samenleving betekend. Ook voor mij.
Houd je vast aan het leven
In het voorjaar van 2019, kwam hij tussen mijn chemo’s door een keer langs. Ik had hem namelijk uit hoofde van zijn werk telefonisch gevraagd hoe de zorgkaart van onze gemeente eruit zag. Een ander zou misschien telefonisch een kort praktisch antwoord hebben gegeven, maar hij zei ‘ik kom bij je op de koffie’. Want Henk hield van persoonlijk contact. En ik toevallig ook. Binnen 5 minuten zaten we in een diepgaand gesprek. Hij gaf mij toen als wijze raad: ‘Houd je vast aan het leven en niet aan de kanker’. Door dit simpele zinnetje herinnerde hij me eraan hoe belangrijk het is om, ook wanneer je ernstig ziek bent, altijd te blijven kijken naar alles in het leven wat mooi en positief is. En zijn advies was om mezelf altijd te blijven zien als Christa in plaats van als een geveld, ziek, zwak persoon. Een wijze levensles in 2 eenvoudige zinnetjes.
In het voorjaar van 2019, kwam hij tussen mijn chemo’s door een keer langs. Ik had hem namelijk uit hoofde van zijn werk telefonisch gevraagd hoe de zorgkaart van onze gemeente eruit zag. Een ander zou misschien telefonisch een kort praktisch antwoord hebben gegeven, maar hij zei ‘ik kom bij je op de koffie’. Want Henk hield van persoonlijk contact. En ik toevallig ook. Binnen 5 minuten zaten we in een diepgaand gesprek. Hij gaf mij toen als wijze raad: ‘Houd je vast aan het leven en niet aan de kanker’. Door dit simpele zinnetje herinnerde hij me eraan hoe belangrijk het is om, ook wanneer je ernstig ziek bent, altijd te blijven kijken naar alles in het leven wat mooi en positief is. En zijn advies was om mezelf altijd te blijven zien als Christa in plaats van als een geveld, ziek, zwak persoon. Een wijze levensles in 2 eenvoudige zinnetjes.
Vertrouwen
Zijn tweede boodschap tijdens
dat gesprek was: ‘Het belangrijkste is dat je vertrouwen hebt. Vertrouwen in de
mensen om je heen; je behandelaars in het ziekenhuis én de mensen die privé om
je heen staan; je vrienden en je familie.
Want vertrouwen geeft kracht voor morgen’. En hij zei: ‘Als het niet goed voelt,
blijf daar dan niet mee rondlopen, maar onderneem actie’. Door die wijze raad heb
ik toen ter plekke besloten om afscheid te nemen van mijn toenmalige
oncologische wijkverpleegkundige. Want zij gaf mij meer stress dan ik al had en
dat voelde absoluut niet goed. En wat voor supertoffe oncologische
wijkverpleegkundige heb ik daarna gekregen!
Dankjewel Henk, dat je hem op mijn pad hebt gezet!
Extra band
In dat gesprek vertelde Henk me dat hij net als ik kanker had. Weliswaar een andere soort, maar dat deed er eigenlijk helemaal niet toe. Door de kanker hadden we vanaf toen een extra, uitgesproken en onuitgesproken band. En vanaf toen spraken en appten we elkaar af en toe over wat hij noemde: 'ons boeiende onderwerp "leven met kanker".' Dan hadden we het over hoop, optimisme en vertrouwen. Waardevolle, bijzondere momenten om op terug te kijken.
In dat gesprek vertelde Henk me dat hij net als ik kanker had. Weliswaar een andere soort, maar dat deed er eigenlijk helemaal niet toe. Door de kanker hadden we vanaf toen een extra, uitgesproken en onuitgesproken band. En vanaf toen spraken en appten we elkaar af en toe over wat hij noemde: 'ons boeiende onderwerp "leven met kanker".' Dan hadden we het over hoop, optimisme en vertrouwen. Waardevolle, bijzondere momenten om op terug te kijken.
Optimisme
En elke keer bewonderde ik hem om zijn kracht en optimisme. Ook toen medio 2020 de kanker bij hem terugkwam en bleek dat zijn vervolgbehandelingen niet aansloegen, bleef hij positief. Hij was hoopvol gestemd over de kracht van alternatieve geneeswijzen en had allerlei ideeën over wat hij in de toekomst nog kon en wilde doen. En dan krijg je zo’n telefoontje. Helaas waren zijn enorme optimisme en levenslust niet genoeg om Henk te vrijwaren van de dood.
En elke keer bewonderde ik hem om zijn kracht en optimisme. Ook toen medio 2020 de kanker bij hem terugkwam en bleek dat zijn vervolgbehandelingen niet aansloegen, bleef hij positief. Hij was hoopvol gestemd over de kracht van alternatieve geneeswijzen en had allerlei ideeën over wat hij in de toekomst nog kon en wilde doen. En dan krijg je zo’n telefoontje. Helaas waren zijn enorme optimisme en levenslust niet genoeg om Henk te vrijwaren van de dood.
Levenskunst
De rest van die dag en de dagen daarna was ik enorm verdrietig. Eigenlijk ook nu nog. Want Henk was voor mij niet alleen een sympathieke, wijze man met wie het goed gesprekken voeren was, maar ook een symbool van levenskunst, hoop en vertrouwen. Namelijk het vertrouwen dat je, ook wanneer de kanker terug komt, evengoed nog lang en gelukkig verder kan leven. En hij was niet bang om het leven los te laten wanneer ooit zijn moment zou komen. Want ‘het stond al in te sterren geschreven wanneer zijn afscheid op aarde zou zijn’.
De rest van die dag en de dagen daarna was ik enorm verdrietig. Eigenlijk ook nu nog. Want Henk was voor mij niet alleen een sympathieke, wijze man met wie het goed gesprekken voeren was, maar ook een symbool van levenskunst, hoop en vertrouwen. Namelijk het vertrouwen dat je, ook wanneer de kanker terug komt, evengoed nog lang en gelukkig verder kan leven. En hij was niet bang om het leven los te laten wanneer ooit zijn moment zou komen. Want ‘het stond al in te sterren geschreven wanneer zijn afscheid op aarde zou zijn’.
Geen garanties
Maar we krijgen helaas geen garanties. Noch over ‘de kanker komt niet terug’ noch dat eventueel noodzakelijke vervolgbehandelingen op termijn aanslaan of dat je daarna alsnog ‘lang en gelukkig’ blijft leven. Dat is een harde les! En confronterend. Want zelfs als je heel optimistisch in het leven staat, zoals Henk, kan je evengoed hartstikke dood gaan aan kanker. Dat kan mij en jullie dus ook overkomen. Indachtig het inspirerende voorbeeld dat Henk mij heeft voorgeleefd, probeer ik dus ook maar optimistisch te blijven.
Maar we krijgen helaas geen garanties. Noch over ‘de kanker komt niet terug’ noch dat eventueel noodzakelijke vervolgbehandelingen op termijn aanslaan of dat je daarna alsnog ‘lang en gelukkig’ blijft leven. Dat is een harde les! En confronterend. Want zelfs als je heel optimistisch in het leven staat, zoals Henk, kan je evengoed hartstikke dood gaan aan kanker. Dat kan mij en jullie dus ook overkomen. Indachtig het inspirerende voorbeeld dat Henk mij heeft voorgeleefd, probeer ik dus ook maar optimistisch te blijven.
En hij leeft voort!
Nu ben ik, evenals veel
anderen, verdrietig dat Henk er niet meer is. En tegelijkertijd leeft hij op
een bepaalde manier ook voort. Voor mij in die paar kleine, betekenisvolle
zinnen én de mooie gesprekken die we de afgelopen 2 jaar hebben gevoerd. En
door de fijne verbondenheid die ik, juist door kanker, met hem heb ervaren. Dat
gaat dieper dan woorden.
Dankjewel
Lieve Henk, ik zal je nooit
vergeten. Dankjewel voor al je wijze lessen. Die zal ik goed voor ogen blijven houden,
nu en alle dagen van mijn leven. Ook wanneer er bij mij in de toekomst onverhoopt
ooit opnieuw kwade kankercellen worden gevonden. En ik bid dat die hoop altijd
zal blijven bestaan. Niet alleen bij mij maar bij alle andere mensen die door
kanker zijn geraakt en hun naasten. Ook
al ben jij een verdomd goed bewijs dat optimisme geen enkele garantie is voor
eeuwig leven.
Dankjewel voor alles!
Ik bid voor jouw gezin, je familie, vrienden en iedereen die van je houdt, dat je nog heel lang mag voortleven in onze harten, woorden en daden!
Stilleven met bermbloemen van de maand mei 2019.
Olieverf op paneel. ©Roman en Henriette Reisinger
Levendige groet,
Christa
Henk is op 26 januari 2021 overleden. Op 2 februari hebben zijn vrouw en kinderen samen met veel anderen afscheid van hem genomen. Ik was er ook.
What a wonderful world (Katie Melua en Eva Cassidy)
Gespeeld tijdens de herinneringsdienst
van Henk op 2 februari 2021.
Meer lezen:
- ChristaBlogt: Wil je meer weten over levenskunst? Lees dan ook blog 24: https://christablogt.blogspot.com/2021/08/blog-24-levenskunst.html
Mooie, heldere, van -hart-tot-hart-sprekende woorden, Christa. Zonder omhaal, zonder poespas en rechtdoend aan een mooi mens met kanker, die de pech had daaraan te overlijden. Ook ik neem Henk's woorden ter harte, woorden voor het leven. Of je nu kanker hebt of niet.
BeantwoordenVerwijderenLieve Jose, fijn om te lezen dat je Henk's wijze lessen ' woorden voor het leven' noemt. Zo is het maar net!
VerwijderenMooi en ontroerend verwoord, Christa. Henk was een optimist en dat verklaart ook waarom hij niets had met het woord 'afscheid'. Hij wilde 'onafscheidelijk' van het hier en nu (over)leven, en dat is hem tot zijn fysieke dood ook gelukt. Een verrijzenisverhaal in een eigentijds jasje.
BeantwoordenVerwijderenBeste onbekende, dankjewel voor je compliment. En ook bijzonder dat je het woord ' verrijzenis' gebruikt. Zelf heb ik meer met de gedachte dat we ook na de dood verbonden blijven met degenen die ons lief zijn. Dat vind ik een troostrijk idee. En dat wens ik iiedereen die dierbaren moeten missen tgv kanker, corona of anderszins, van harte toe!
Verwijderen