Blog 33: Daten na kanker
Na een lange aanloop heb ik het gewaagd: daten na kanker. Deze blog gaat over de hobbels die je daarbij moet overwinnen en de mooie ervaringen die het kan opleveren. Na daten met een paar leuke mannen heb ik nog niet de ware gevonden, dus ik date nog even verder 😄.
Lange
aanloop
Ai,
wat heb ik daar tegenop gezien; daten na kanker. Aanvankelijk had ik namelijk nogal
wat belemmerende overtuigingen die me daarvan weerhielden. Zoals: wie wil nu
een relatie met iemand die recent kanker heeft gehad? Misschien komt het terug
en ben ik binnen een paar jaar dood. Dat wil je toch niemand aandoen? Op een
gegeven moment werd mijn verlangen echter groter dan de angst. Geïnspireerd
door positieve feedback van mijn lieve vriendinnen en vrienden heb ik mezelf vervolgens
flink toegesproken en gezegd ‘Je bent niet je kanker, je hebt alleen pech dat
je het hebt gehad. Je bent een leuke vrouw, dus je verdient een fijne nieuwe relatie
met een leuke man’. Toen ik mezelf ervan had overtuigd dat ik ondanks mijn
kanker-verleden en late gevolgen toch echt een leuke partner zou kunnen zijn,
heb ik de spannende stap gewaagd. De eerste drempel succesvol geslecht!
Wat
vertel je over jezelf?
Ook
weet ik nog goed hoe ingewikkeld ik het vond om een datingprofiel op te
stellen. Want ik wilde absoluut het K-woord en de impact daarvan op mijn leven vermijden.
Want, zo redeneerde ik, daarmee prijs ik mezelf meteen uit de markt. Maar wat
vertel je dan wel? Het duurde even voordat ik daarover een wijs inzicht kreeg, namelijk: focus je vooral op ‘Wat kan je nog wel?’ in plaats van ‘Wat kan je niet
meer?’ Zodoende ontstond mijn profiel waarin ik vooral het accent heb gelegd op
mijn liefde voor de natuur, muziek en nog veel meer. Alweer een horde genomen!
Wanneer
vertel je ‘HET?’
Tamelijk
vlot daarna werd ik gespot door een leuke man met wie ik inderdaad korte tijd
heb gedate. Na wat heen en weer gechat over gemeenschappelijke interesses volgde
na een paar weken de eerste live-date. Een wandelafspraak in een mooi natuurgebied,
want verder was alles in Corona-tijd dicht. Toevallig is wandelen ook één van mijn favoriete hobby’s, dus dat kwam goed uit. Tot die tijd
had ik in de chat angstvallig het woord ‘kanker’ vermeden en bij het
uitwisselen van persoonsgegevens bewust ook mijn achternaam achterwege gelaten.
Want ik dacht: Als ze eenmaal mijn achternaam weten en gaan googlen, ontdekken
ze al snel mijn uitgebreide digitale kanker-footprint. Dat leek me niet fijn, dus ik moest HET van mezelf tijdens de eerste date face-to-face vertellen. Heel spannend! Maar had ik een
keuze? Eigenlijk niet, want als je echt een relatie met elkaar wil, moet je
open en eerlijk zijn, toch?!
Complimenten aan de leuke mannen
Ik
zal niet gedetailleerd uitweiden over de reacties van de leuke mannen met wie
ik heb gedate, maar een aantal complimenten is zeker op hun plaats. Ten
eerste: geen enkele man heeft ooit moeilijk gedaan over het feit dat ik meestal
’s middags even moet rusten.
Integendeel, ze hebben dat als vanzelfsprekend geaccepteerd en geïncorporeerd
in alle leuke activiteiten die we samen hebben ondernomen. Ten tweede was de
reactie van de meeste mannen op mijn angst voor een recidive best oké. Ze
zeiden ‘Misschien krijg ik ook wel wat’. Daarna maakten we er een grapje over
‘Ja, wie weet krijg jij wel prostaatkanker’ en daarmee was de kous af. En dan die mooie online gesprekken met lieve weduwnaars
die hun vrouw aan kanker of een andere vreselijke ziekte waren verloren. Ook
zij durfden het best wel aan om een relatie te beginnen met een vrouw met een
kankerverleden. De mooiste opmerking die me daarvan is bijgebleven is: ‘Je moet niet
kijken naar wat er allemaal in de toekomst mis kan gaan, maar naar de tijd die
we samen nog kunnen krijgen’. Hoe fijn was dat om te ontvangen!
Nog
meer positiefs
En
ik vond het héérlijk om mijn hart opnieuw open te stellen voor liefde, te
genieten van het samenzijn en om opnieuw liefde te ontvangen. Voor zo lang als
het duurde. Elke keer wanneer de relatie om verschillende redenen niet duurzaam
bleek, was ik een beetje ‘heartbroken’. In terugblik overheerst echter vooral
dankbaarheid. Dankbaarheid voor de ontdekking dat mijn grote hart het nog prima
doet én dat er steeds nieuwe, leuke, lieve mannen op mijn pad komen. Voor de single mannen die dit lezen: wees
gerust ik ben geen nymfomaan, mijn dates zijn nog steeds op de vingers van één
hand te tellen, haha.
Niet
alleen positief
Al
dat daten was natuurlijk niet alleen maar positief, anders had ik inmiddels een
nieuwe vaste relatie. Maar zover is het helaas nog niet. Soms was een man te introvert of écht te oud voor mij. Of hij vond dat ik te hard van stapel
liep of wilde liever een relatie met een vrouw die dichterbij woonde. Of hij had niks met geloof, iets dat voor mij wel belangrijk is. Of
hij zat nog midden in een (v)echtscheiding en onze fijne ontmoetingen werden daardoor
steeds overschaduwd. Niet echt een gunstig gesternte voor een nieuwe relatie. De
pijnlijkste opmerking van één van hen vond ik echter ‘Ik zie doordeweeks in mijn werk al genoeg huilende vrouwen’. Sorry hoor, ik
ben een levenslustige, opgewekte vrouw, maar ben soms verdrietig over alle rottigheid die ik de afgelopen jaren heb meegemaakt. Dus af en toe een potje
huilen hoort ook bij mij. Als je daar geen zin in hebt, passen wij inderdaad niet
bij elkaar.
De
belangrijkste ontdekkingen
De
belangrijkste lessen die ik van daten heb geleerd deel ik hierbij graag:
- Geloof niet alles wat je denkt. Dus: problematiseer je kanker(verleden) niet te veel in je hoofd, want dat is maar een onderdeel van wie je bent.
- Onderzoek, experimenteer en leer van je ervaringen. Ofwel: onderzoek alles en behoud het goede.
- Blijf opgewekt en vol vertrouwen. Dat is de weg naar geluk!
Hoe
nu verder?
Nu
maak ik de tussenbalans op en neem ik even pauze. Even bijkomen van de
emotionele rollercoaster van het afgelopen driekwart jaar. Daarna ga ik weer
opnieuw daten. Totdat ik een leuke lieve man tref die bij mij past en ik bij
hem, met al onze liefde, levenservaring, eigenaardigheden, butsen en schrammen.
Want iedereen heeft wel wat en echte liefde overwint alles. All you need is love!
En
jij?
Vind
jij daten vanwege je medische verleden of huidige beperkingen ook zo spannend? Ik ben benieuwd hoe jij dit hebt
aangepakt en of je de ware inmiddels hebt gevonden. Leuk als je je verhaal en
eventuele tips wil delen! Datingtips van (super)gezonde lezers (M/V) zijn natuurlijk ook van harte welkom.
Levendige
groet,
Christa
Heb nooit hoeven daten (nog) zit al 44 jaar " vast" aan de ware, maar waarom zou je het niet doen simpelweg omdat je n ziekte hebt. Ik denk dat het je ook afleiding biedt en misschien ook wel plezier zo af en toe en joh wie weet... ik wens je iig veel plezier en geluk.
BeantwoordenVerwijderenBeste Cootje60, dankjewel voor je goede wensen. Ja, ziekte zou eigenlijk geen beperking hoeven te zijn om te daten. Maar soms heb je daardoor geen puf of zelfvertrouwen meer of vind je het gewoon teveel gedoe. Maar iedereen heeft natuurlijk behoefte aan en recht op geluk en plezier. Dat wens ik jou en je man ook nog vele jaren samen toe!
VerwijderenWeer een leuke hartspinsel van jouw zijde.
BeantwoordenVerwijderenHa mooi woord! Dat klopt en geheel op waarheid gebaseerd. Enige gelijkenis met bestaande personen is geheel toevallig. En ik denk altijd maar: ik ben vast niet de enige die dit soort dingen denkt, voelt en doet. Dus hopelijk kan ik anderen hiermee ook inspireren en bemoedigen!
VerwijderenJe bent een práchtige vrouw, van binnen en van buiten. Ik twijfel er niet aan dat je de ware gaat vinden.
BeantwoordenVerwijderenHa lief dat je dat zegt! Als een geschikte potentiele kandidaat tegenkomt: stuur 'm gerust door ;)
Verwijderen