Blog 42: Mijn 5e verjaardag met kanker
Morgen
Morgen ben ik jarig. Dan
start mijn 63e levensjaar. Mijn 5e verjaardag met kanker.
Dit jaar drukt dat zwaarder op me dan voorgaande jaren. Want door deels
tegenvallende resultaten van mijn eerste 3 kuren voelt mijn toekomst ongewisser
dan ooit. Jarig zijn met kanker is best ingewikkeld.
Wie weet is dit immers een van de laatst keren? We weten het niet.
Prangende vragen
Het antwoord op mijn vragen
is ongewis. We weten het niet. Veel hangt af van de uitslagen van mijn
eerstvolgende CT-scan, van of de chemo’s van het vervolgbehandelplan dragelijk zullen zijn en of
die in voldoende mate zullen aanslaan. En, niet onbelangrijk: Of er tijdens en na mijn
volgende behandelingen voldoende kwaliteit van leven overblijft? Allemaal
vragen waarop het antwoord zich pas later zal openbaren.
Sombere gedachten
Alhoewel ik me momenteel fysiek weer een stuk beter voel dan tijdens de behandelingen van de afgelopen maanden en ik ook weer meer energie heb om leuke dingen te ondernemen, bekruipen me soms sombere gedachten over het vervolg.
Even heb ik daarom overwogen mijn verjaardag niet te vieren. Maar dat vond ik wel erg sneu. Dus nu wordt het een mini-variant. Dus met mini-taartjes en mini-activiteiten. Want mijn verjaardag onopgemerkt voorbij laten gaan, past eigenlijk ook niet bij wie ik ben.
Toch maar wel
Dus hang ik morgen opnieuw de slingers op, koop ik lekkere gebakjes en ga ik toch maar een klein feestje vieren. Niet grootschalig, want door de behandelingen van de afgelopen jaren ben ik veel prikkelgevoeliger geworden. Dus veel mensen tegelijkertijd is me teveel van het goede. Dus ik vier het in kleine porties en met kleine hapjes, net zoals een sjieke dame haar taartjes eet.
En, misschien valt er wel degelijk iets te vieren? Namelijk het feit dat ik er nog steeds ben! Ten opzichte van de overlevingsstatistieken van eierstokkanker (na 5 jaar leven nog slechts 4 van de 10 vrouwen) is dat toch een klein wonder! Elke nieuwe levensdag is dus eigenlijk een dag om dankbaar voor te zijn. Dus dat vier ik graag! En wie weet wel elke dag van mijn nieuwe levensjaar?
En.... feliciteren mag! Maar alsjeblieft niet met 'Nog vele jaren' want daar word ik een beetje verdrietig van.
Gedicht
Toen ik twee weken geleden somberend door het smeltende winterlandschap van de Utrechtse Heuvelrug wandelde, schreef ik er een paar elfjes (gedichtjes van 11 woorden over). Die deel ik bij deze graag met jullie!
Bomen
vragen zich
toch niet af
hoe oud ze later
worden?
Waarom
doe ik
dat dan wel?
vraag ik me wandelend
af.
Of
leven zij
in het moment?
Net zoals ik nu
probeer.
En
genieten zij
van het fraaie
winterlandschap, de zon en
sneeuw?
Het
kan niet
altijd feest zijn,
maar op deze winterdag
wel!
( © christa,19/1/24)
En jij?
Heb jij ook gemengde gevoelens
over je verjaardag vieren omdat je kanker hebt?
Ben benieuwd hoe jij daarmee
omgaat!
Hartelijke verjaardagsgroet,
Christa
Meer bekijken?
Filmpje van mijn patientenvereniging Stichting Olijf over de overlevingsstatistiek bij eierstokkanker, de silent Ladykiller.
https://youtu.be/YDYU43IQW1U
Word ook donateur!
https://olijf.nl/
Reacties
Een reactie posten