Blog 17: Moederdag

Onlosmakelijk verbonden 

Moederdag en kanker. Een vreemde combinatie. Maar op een bepaalde manier in mijn leven onlosmakelijk met elkaar verbonden. Daarover gaat deze blog. En over nieuw perspectief! 

5 fasen 

Eigenlijk bestaat mijn leven uit 5 fasen. In de eerste fase was iedereen nog gezond en onbekommerd. Ik aarzelde even om ‘gezond en gelukkig’ te schrijven, dat is misschien een te groot woord. 

Fase 1: van onbekommerd naar overleden

Dat onbekommerde veranderde drastisch toen mijn moeder op 51-jarige leeftijd darmkanker bleek te hebben. Op 52-jarige leeftijd is ze overleden, want de kanker was teruggekomen en niet meer behandelbaar. Ik was toen 21 jaar en mijn broers 19 en 17.  Iedereen was er kapot van en ons gezin viel uit elkaar.

Mama en Christa (1962) (privécollectie)

Fase 2: Verder leven zonder moeder 

De 2^e fase was: Verder leven zonder moeder. Dat was een periode van diepe rouw, weer opkrabbelen en verder gaan. Ieder voor zich. Mijn vader als weduwnaar met 3 studerende, uit huis wonende kinderen, elk op kamers in een andere stad. Dat rouwen over het voortijdige verlies van onze lieve, sterke moeder heeft jaren geduurd. En het heeft lang geduurd voordat ik weer volop kon lachen en genieten.

Fase 3: Het volle leven 

Op een gegeven moment gebeurden er gelukkig toch weer allemaal positieve dingen in mijn leven. Dat was fase 3: Het volle leven.  Ik werd verliefd- beslist vaker dan een keer-, ik kreeg langdurige relaties,  ging samenwonen, werd zwanger, trouwde  (en later nog een keer)  en kreeg 2 prachtige dochters.  Ook op andere vlakken ging het goed: Ik studeerde af, kreeg leuke, interessante banen, bouwde fijne vriendschappen op, we kochten een huis, verhuisden naar een andere plaats,  werden  opnieuw lid van fijne kerkgemeenschap, de kinderen werden groter, gingen naar school, vervolgonderwijs, etc. etc.   Bij al die belangrijke levensgebeurtenissen heb ik mijn moeder regelmatig gemist  en gedacht ‘misschien is ze toch nog ergens op afstand bij ons en met ons verbonden’.  

  

Word ik ouder dan 52 jaar? 

Ook heb ik me lang afgevraagd of ik zelf ouder dan 52 jaar zou worden. Eigenlijk kon ik me daar niks bij voorstellen. In de loop van de tijd schoof die leeftijdsgrens van 52 jaar enigszins op. Want ik dacht ‘met de stand van de huidige wetenschap, mijn goede gezondheid, mijn opa’s en oma’s en vader die allen respectabele leeftijden hebben bereikt, kan ik zeker 70 of misschien wel 80 jaar worden’.

Fase 4: Toen kreeg ik het ook 

Helaas bleek ik 2 jaar geleden, op 57-jarige leeftijd, ook kanker  te hebben. Toen belandde ik samen met al mijn dierbaren abrupt in fase 4. Mijn wereld stortte opnieuw in. De onschendbaarheid die ik dacht te hebben met alle bijbehorende bezwerende gedachten - ‘mijn moeder kreeg ik het wel, maar ik zeker weten niet’  -  bleek helemaal niet te bestaan. Want ook ik had een agressieve vorm van kanker, alleen een andere soort. En ook ik heb, net als mijn moeder, kinderen. De jongste is nu 17, dezelfde leeftijd als mijn jongste broer bij het overlijden van onze moeder. En de oudste is slechts enkele jaren ouder dan ik destijds was.  En oh, wat was ik bang dat mijn dochters, net als ik destijds,  op veel te jonge leeftijd afscheid zouden moeten nemen van hun moeder. Dat wil je je kinderen toch niet aandoen! Dus mijn doel was toen vooral: blijven leven, voor mezelf en mijn kinderen. Maar helaas hebben niet alles zelf in de hand. Het enige dat je kan doen is hopen en bidden, op genezing en nieuw leven. Dus dat heb ik volop gedaan. En velen met mij. En het heeft geholpen!

Fase 5: Hoera, ik leef! 

Nu zit ik fase 5 en ik ben dankbaar. Dankbaar voor mijn 'nieuwe' leven en dankbaar dat ik nog steeds moeder voor mijn dochters mag en kan zijn. Ik ben nu bezig mijn leven opnieuw op te bouwen en opnieuw zin te geven aan mijn bestaan. De opgave in deze fase is om weer echt vol in het leven te gaan staan.  Op alle fronten: Gezonder en sterker worden. Een diepere band met mijn dochters en anderen ontwikkelen. En nieuw, zinvol perspectief vinden qua relaties en werk. Kortom ik zit weer in de lift en het leven lokt!

Nog vele jaren!
Aanstaande zondag vier ik - alweer voor de 2^e keer een kankervrije- Moederdag samen met mijn dochters. En we hopen dat ons nog vele jaren met elkaar in liefde en met een zo goed mogelijke gezondheid is gegund. 

Dat wens ik iedereen die dit leest van harte toe! 

Mama ik hou zoveel van jou (Sandy Struijs)

En jij?

Wat betekent moederdag voor jou als (ex-)kankerpatiënt of naaste van? 

Levendige groet, Christa 

Deze blog is ook gepubliceerd op www.alskankerjeraakt.nl