Blog 27- Klein geluk

De tijd heelt alle wonden?

Ze zeggen wel eens ‘De tijd heelt alle wonden’.  Misschien wel wanneer je een schrammetje op je knie of een brand- of snijwond aan je hand hebt, van een valpartijtje, een  hete pan of een nét te scherp mes. De oplossing: Maak de wond goed schoon, doe er een zalfje, gaasje of pleister op, dan herstelt het lichaam zich binnen een week meestal vanzelf. Misschien nog wel sneller wanneer je er ook een lieve kus op krijgt. Zo mooi werkt de natuur!

Bij kanker en andere ernstige ziektes verloopt herstel iets ingewikkelder. Tijd is dan niet per definitie de oplossing. Want sommige klachten helen niet, in kanker-jargon noemen we dat ‘late gevolgen’. Daar kan je soms behoorlijk veel last van hebben, want sommige restklachten veroorzaken dagelijks veel ongemak. En soms word je niet meer beter. Dus de tijd heelt helaas niet alle wonden.

 

Klein geluk helpt!

Wat wel helpt is klein geluk. Klein geluk helpt om moeilijke periodes beter te doorstaan en om,  voor zover mogelijk, verder te herstellen en te helen, lichamelijk, mentaal en emotioneel. Toevallig, of niet, heb ik daar veel ervaring mee. Die deel ik graag ter inspiratie met jullie in deze blog.

 

Elke dag klein geluk

Soms komen goede mensen en positieve dingen naar je toe, zonder dat je daar iets voor hoeft te doen. Dat geldt ook voor klein geluk. Dat komt in vele gedaanten op je pad als je er maar voor open staat. Soms in de vorm van Engelen. Dat is hartverwarmend wanneer je ernstig ziek bent, zoals ik 2 jaar geleden. En klein geluk is ook fijn wanneer je gezond bent en lekker in je vel zit.

 

Wat is klein geluk?

Zoveel klein geluk als ik de afgelopen jaren heb ervaren, ik kan er bijna niet genoeg van krijgen om daarover te schrijven. Klein geluk lag steeds binnen handbereik, zelfs toen mijn actieradius behoorlijk beperkt was. Binnenshuis en buitenshuis. Ik hoefde alleen maar rond te kijken in huis of tijdens m’n dagelijkse mini-wandelingetje en elke keer was het er. Dan doel ik op alle kleine, waardevolle geluksmomenten in je leven, in de vorm van lieve medemensen, gebeurtenissen, je omgeving of vanuit jezelf.

 

Lieve mensen, Engelen op mijn pad:

Allereerst een paar voorbeelden van alle Engelen die sinds mijn ziekte op mijn pad zijn gekomen. Het waren (en zijn) er velen! Bijvoorbeeld:

Een lieve oud-collega die me voor elke behandeling een zonnebloem-ansichtkaart stuurde. De hele kamer hing er vol mee en vlak voor m’n operatie stuurde ze een grote zonnebloemposter voor buiten.  Ook andere mensen die op afstand met me meeleefden hebben me heel veel kaarten gestuurd. Kaarten met klaprozen, vlinders, mooie spreuken en nog veel meer. Hartverwarmend!

Een andere lieve oud-collega bood me, na mijn ziekmelding op LinkedIn, aan om mij healings op afstand te geven. Dat deed ze  met een groepje andere healers elke donderdagavond voor kankerpatiënten. Waardevolle energetische krachtbron!

De aardige medicijn-rondbreng-man, die lange tijd elke 3 weken nieuwe pillen van de apotheek bij mij thuis bezorgde omdat ik niet fit genoeg was om die zelf op te halen. Hoeveel leuke gesprekjes hebben wij wel niet samen gevoerd? Steeds persoonlijker. Wat een aardig, betrokken mens!

De zorgzame kantinejuffrouw in het revalidatieoord, waar ik na mijn operatie 2,5 week verbleef om op te knappen. Toen niks me meer smaakte als gevolg van de chemo’s en medicijnen deed zij gewelde pruimen  (nee, geen krenten, haha) in mijn Brinta pap. Oh, wat heb ik daarvan gesmuld!

Mijn reisgezel met wie ik in het zorghotel 2,5 week lang elke dag samen at. Wat een lieve vrouw, met haar warme aandacht en compassievolle blik. Bij mijn vertrek gaf ze me een geknakte veer mee als symbool voor veerkracht en verder herstel. En het is gelukt, ik ben weer goed opgeveerd!

Onze dominee, die mij steevast elke 3 weken belde om te vragen hoe ik de laatste chemo had doorstaan. Plus mooie gesprekken over zware onderwerpen met hem op de veranda. Niet omdat ik om zijn bezoek had gevraagd, maar omdat hij als een goede herder over mij, als ziek schaapje, waakte. Niet gelovigen haken denk ik na deze zinnen af, maar zo heb ik dat in die tijd ervaren. Alleen wonen en ernstig ziek zijn is eenzaam en zwaar. Dus fijn om te ervaren dat anderen over mij waakten.

Een goede vriendin die zei ‘ik doe voorlopig jouw strijkwerk’. Dat heeft ze lang volgehouden want het duurde even voordat ik zelf weer voldoende energie voor al mijn huishoudelijke taken had. Wat een lieverd! En dan heb ik het nog niet eens over alle familie, vrienden en kennissen die vaak boodschappen voor mij hebben gedaan, mijn wassen hebben gedraaid, opgehangen, afgehaald en opgevouwen, soep voor me hebben gemaakt (mijn soepvriend), eten voor me hebben gekookt en gebracht (mijn kookvriendinnen) en me gezelschap hebben gehouden. Wat een rijkdom en geluk, al die kleine daden van medemenselijkheid!

Samen met mijn jongste dochter WK-vrouwenvoetbal kijken en tussendoor kletsen. Fijne bliksemafleider bij alle narigheid. In slaap vallen op de bank terwijl mijn oudste dochter dichtbij zittend op haar laptop typte. Rustgevend en vertrouwd.

 

Andere vormen van klein geluk

Behalve al die lieve mensen waren er toen ik ernstig ziek was ook veel andere bronnen van klein geluk. Vooral heel veel zintuigelijk geluk. Bijvoorbeeld:

 ·     de merel die in het voorjaar van vroeg tot laat in de boom voor mijn huis zong

·      koolmeesjes en roodborstjes in de tuin, lekker pikkend aan zadenbollen

·      het weiland vlak bij mijn huis met steeds andere kleuren groen

·      schaapjes en paarden in de weide, de geur van pas gemaaid gras

·      ontluikende en bloeiende appelbloesems, klaprozen, zonnebloemen etc.

·      het spel van wind en geluid in volle kersenbomen

·     de blijdschap om na lange tijd van beperkte mobiliteit weer op de heide en in een echt bos te wandelen, paddenstoelen zoeken

·     mijn glazen Engelenbeeld met ernaast een brandende kaars voor alle gebeden en schietgebedjes die ik tijdens mijn behandeltraject en daarna liggend op de bank heb gedaan

·     mooie muziek in allerlei genres: melancholisch, ruig, vrolijk en opzwepend

·     al die lekkere cappuccino’s en latte macchiato’s plus gebakjes tijdens mijn korte horeca- bezoekjes, telkens in de 3e week na de chemo’s

·     en nog veel meer.

 

Geluk vanuit jezelf

En last but not least, geluk vanuit mezelf. Ik herinner me bijvoorbeeld:

·      Het trotste gevoel wanneer ik weer 50 meter verder kon lopen. Na een aantal weken trainen kon ik eindelijk de entree van het voetbalveld bereiken en mijn jongste dochter weer zien voetballen. Schijnbaar kleine afstand, groot geluk.

·     Ondanks alle misère kunnen genieten van kleine dingen, ook al duurde het soms maar heel kort. 

·     Flauwe grapjes maken met de verpleegkundigen in het ziekenhuis. Belangrijke vraag bij mijn opname was: Lachen na mijn buikoperatie, kan dat? Ja, dat kan! Als je je handen maar stevig op je buik drukt. Broodnodige endorfines! 

·     Dankbaar zijn voor al het positieve dat er elke keer weer is.

 

 

Heilzaam en helend

Kortom: klein geluk is er altijd. Als je er voor open staat zie je het opeens overal en komt het overvloedig op je pad. Het is heilzaam en helend. Volgens de Dalai Lama zelfs de hoogste vorm van gezondheid.

En het is verslavend! Wanneer je eenmaal de smaak te pakken hebt, wil je nooit meer anders. Je hoeft bovendien niet eerst ernstig ziek te worden om klein geluk te kunnen ervaren.

 

Pharrell Williams- Happy

En jij?

Ben jij net als ik al een verzamelaar van klein geluk? Heeft dat jou ook zoveel gebracht tijdens je behandelingen, je verdere herstel en daarna? Of word je misschien niet meer beter en ervaar je ondanks dat nog steeds klein geluk? Of ben je een gezonde medemens en net als ik een blije levensgenieter? Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen.

Levendige groet,

Christa

 

Meer lezen?

·     Dalai Lama ( en Cutler, H. De kunst van het geluk. Over de zin van het leven. (2011) Uitgeverij BZZTôH. ISBN 9789041701619 

·   Jager, I. en Grijpma, M. Klein geluk als je ziek bent. Uitgeverij Ankh Hermes (2020), ISBN 9789020217261 

·   ChristaBlogt: Ben je benieuwd wat verder helpt om positiever in het leven te staan? Lees dan ook mijn andere posts. Bijvoorbeeld blog 24:  https://christablogt.blogspot.com/2021/08/blog-24-levenskunst.html of blog 12:  https://christablogt.blogspot.com/2021/01/blog-12-elke-dag-een-beetje-nieuwjaar.html 

 

#kanker #ervaringsdeskundige #geluk #kleingeluk #happiness #DalaiLama #Engelen #ChristaBlogt

Reacties

  1. dankjewel voor je blog!

    inderdaad genieten van de merel
    genieten van de kleine dingen
    elke dag weer nieuwe dingen.
    ook donkere wolken die bij tijd en wijlen er zijn.
    soms inkt zwart.
    maar na ruim 14 jaar (kanker) mag ik er nog zijn
    nog steeds genieten van de kleine dingen

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Beste Piet, mooi om te lezen dat jij ook goed bent in klein geluk. Ook wanneer het minder goed met je gaat. Ga zo door! En hopelijk met nog veel goede jaren voor de boeg!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoe komt het? Omdat geluk niet een ideaal van het verstand is, maar van de verbeelding. (Kant)
    Mooi weer Christa!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel voor je leerzame aanvulling en dankjewel voor je compliment.

      Verwijderen
  4. Heel mooi Christa. Ik weet niet of klein klein is; zijn niet juist enorm groot?

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ha Jolanda je zegt het mooi: de kunst inderdaad om in kleine dingen groot geluk te ervaren!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Het zijn de kleine dingen die het doen. Klinkt afgezaagd, maar is wel waarheid. Althans voor degene die er oog voor heeft. Ik denk dat het ook een beetje in je karakter moet zitten; het halfvolle glas. Ikzelf ben een rasoptimist, en haal uit elke situatie iets positiefs. Soms moet je daar even je best voor doen. Ik denk dat als je beperkt bent (geweest), dat je dan ánders naar de dingen kijkt. Als je actieradius niet erg groot is, móet je je grenzen wel verleggen om momenten van geluk te kunnen ervaren. Iemand die zonder lichamelijke beperkingen is, kan sneller zélf op zoek naar zaken die hem blij maken. Dat geldt denk ik ook bij mentale beperkingen.
    Mijn actieradius wordt nooit meer erg groot, maar dat betekent niet dat ik niet meer kan genieten. Júist van de kleine dingen. Zoals een kaartje van lieve mensen die aan je denken. Of een aanbod om voor je te koken ;)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Blog 1: Als kanker je leven op z'n kop zet valt er veel te leren!

Blog 38: Opnieuw gevallen

Blog 2: Je hebt geluk als je het niet krijgt

BLOG 16: WIA-verdriet

Blog 5: Haat-liefde verhouding met mijn behandeltraject

Blog 4: Loser of held?